Tijdens mijn zwangerschap heb ik veel gelezen over het onderwerp ‘de beste slaapplek voor je pasgeboren baby’. Ik vond het heel interessant om over verschillende keuzes en redenen te lezen en hierdoor maakte wij een weloverwogen en duidelijke beslissing. Al snel waren Riny en ik het er dus over eens dat onze dochter de eerste tijd bij ons op de kamer kwam te liggen. Dat leek ons handig i.v.m. de borstvoeding en het beeld van zo’n schattig wiegje naast ons bed ging al gauw niet meer uit mijn hoofd. Zo gezegd zo gedaan. We kochten een Moses mandje met een bijpassend standaard. Het zag er zo lief uit. En ook kon ik niet wachten met het opdekken van het matrasje en het installeren van onze slaapkamer. Lees hier onder onze ervaring over de beste slaapplek voor onze baby.
Inhoudsopgave
Goede maar ook een pittige beslissing
De eerste week merkte we al gauw dat we een goede keuze hadden gemaakt. Noï sliep aan mijn kant i.v.m. de voedingen en zo kon ik haar ook in de gaten houden tijdens het slapen. Haar geluidjes waren voor ons nog zo onbekend en bij elke klapscheet dacht ik dat ik wat moest doen. Noï had de eerste paar weken flinke krampaanvallen en die waren dan vooral in de nacht. Vaak wisselde we af zodat de ander kon gaan slapen. Papa of ik zat dan met ons meisje op de arm en met een pinkje in haar mond. Ondertussen de krampjes weg te sussen. Naast de krampjes had zo ook een ontzettende zuigbehoefte. Voor de pink was het dus twee vliegen in één klap. Voor ons een hele opgave.
Omdat ik borstvoeding gaf en dat wilde blijven doen vonden we het beter om haar de eerste 6 weken geen speen te geven. De borstvoeding kwam goed op gang maar het kostte wel een hoop energie en ging niet altijd vanzelf. Het advies was ook om de speen nog even achterwege te laten de eerste tijd, om Noï niet in verwarring te brengen. Soms dachten we wel eens, zullen we niet gewoon die speen geven? Uren aan een stuk met een baby op schoot die je pink er bijna afzuigt is niet zo’n pretje kan ik je uit eigen ervaring vertellen. Maar goed, het was niet anders. We hadden nou eenmaal toen die keuze gemaakt en zo ging het dan ook.
Achteraf gezien zou ik toch eerder hebben geprobeerd een speen te geven. Mocht ze dan daarna slordig gaan aanhappen tijdens de voeding konden we altijd de speen weer achterwege laten. Nu heeft het ons alle drie zoveel energie gekost. Maar als onervaren ouders van een eerste kindje kun je lang niet alles overzien en gelijk goed inschatten.
Heerlijk zo dichtbij ons
Om deze redenen was het fijn dat Noï bij ons lag. Zo hoefde we nauwelijks de kamer af in de nacht en ook gaf het vooral mij een heel fijn gevoel dat ons meisje zo dichtbij lag. Ik moest er immers nog best aan wennen dat ze niet meer veilig in mijn buik zat, maar nu gedeeld werd met een stukje van de wereld. Toen na een week of zes de ergste krampjes voorbij waren, en we dus alle drie wat meer uren achter elkaar konden slapen kwam het volgende euvel om de hoek kijken. Noï maakte namelijk zoveel geluid in haar slaap dat we daar om de haverklap van wakker werden. Zij overigens niet, zij sliep lekker verder. Meestal vond ze één of soms 2 voedingen in de nacht voldoende, maar ik werd wel steeds wakker van haar geluiden.
Toen kwam de twijfel. Gaan we haar in haar eigen kamer laten slapen of kijken we dit nog even aan. Al snel viel de beslissing want hoe beter onze nachtrust, hoe beter wij er voor haar konden zijn. Noï liet ik vanaf een week of 4 al overdag slapen in haar kamertje. Meestal voor één slaapje per dag en dan ook in haar eigen ledikantje. Ze viel toen nog vaak bij mij in slaap na de voeding dus dan liep ik voorzichtig naar boven om haar over te leggen in haar bedje. Dit ging eigenlijk zo snel al zo goed dat we al gauw haar tweede slaapje erbij pakte. Zo sliep ze zowel in de morgen als in de middag in haar eigen kamertje en alleen ‘s nachts nog bij ons in haar wiegje.
Verkassen in de nacht
Het Mozes mandje stond los in de standaard. Niet zo los dat ze eruit kon vallen maar je kon het mandje wel makkelijk oppakken. Op een gegeven moment waren we het beu aan het raken. Elke keer werden we wakker van haar. Vaak was dat tegen de morgen net wanneer Riny eruit moest voor zijn werk en ik dus nog eventjes door kon slapen. Ik had er dan soms al twee voedingen op zitten en na de voeding legde ik haar dan terug in het wiegje. Dan begon het gekreun weer. Want dat was het – keihard soms.
Ik vond het wel een dingetje om Noï in de nacht ook in haar kamertje te laten slapen. Ze voelde dan zo ver weg en ik vond het voor het voeden ideaal dat ze naast mij lag. Riny stelde voor om haar tegen de morgen, na de voeding, slapend terug te leggen in haar wiegje. Daarna zouden we haar dan met mandje en al verhuizen. Zo geschiedde en daar ging Noï. Al vliegend naar haar eigen kamer. Het wiegje zette we dan in het ledikantje zodat ze veilig lag. Ik sliep dan nog eventjes verder en Riny checkte een paar keer hoe het ging met haar. Dit hebben we een weekje vol gehouden maar al snel daarna verplaatste we het hele wiegje naar haar kamer. Daar sliep ze dan de hele nacht. Anders bleven we slepen en voor Noï leek het niet uit te maken. Die sliep overal doorheen.
Het wiegje werd een ledikantje
Doordat ze zo hard groeide in de eerste twee maanden werd het wiegje al snel aan de kleine kant. Omdat ze overdag al in het ledikantje sliep werd de stap snel gemaakt om het wiegje helemaal te verbannen. Noï lag zo alle slaapjes in haar ledikantje in haar eigen kamer te laten slapen.
Uiteraard hebben we ontzettend geluk met een baby die wil slapen in haar eigen bedje. We hebben hier niets bijzonders voor gedaan of geoefend. Het liep gewoon zo. Noï hield vanaf het begin al erg van slapen. Ze leek dat het beste te doen in haar eigen kamer. We hebben zo goed mogelijk geprobeerd om naar haar behoeften te kijken, in plaats van te focussen op het geen dat wij zo leuk vonden of dat vaak het ideaal beeld lijkt. Overigens waren er ook dagen dat het niet zo makkelijk ging hoor, maar het overgrote deel van de tijd ging het dus zo als omschreven.
Het vooruitzicht voor mij was, toen nog in verwachting was, dat Noï na haar geboorte de eerste tijd bij ons op de kamer zou slapen. Dit leek me heel fijn en het gaf me een warm gevoel als ik daar aan dacht. Eenmaal zover liep dat dus toch anders. Haar eigen kamer én bedje bleken de beste slaapplek voor onze baby. In het begin was ik bang dat ik haar in de nachten te laat zou horen maar dit bleek niet zo. Zodra ze wakker werd voor de voeding werd ik ook wakker en vrij snel na de voeding sliepen we dan allebei weer.
Mocht er ooit nog een kindje komen die deze zelfde nachtelijke geluiden produceert dan zal ik zeker de zelfde keuze maken. Wij sliepen stukken beter en Noï vond het wel prima. Als ze maar wel op tijd haar melk kreeg. Over het slaap- en voedingsschema heb ik ook een artikel geschreven. Mocht je het willen lezen klik dan hier.