Het derde kwartaal als mama al weer. Nu ik dit typ ben ik alweer bijna 9 maanden de mama van Noï, en dus is ons lieveling hard op weg om haar eerste levensjaar vol te maken. Ook dit nare cliché is weer waar, de tijd gaat zo snel. Waar ik de eerste maanden geregeld met mijn handen in het haar zat, is deze fase echt vaak het tegenovergestelde. Het is ontzettend genieten met Noï. Ze is vrolijk, groeit goed, is al een echt boefje en houd erg van keten en spelen met ons. Als er maar geluid gemaakt kan worden. Daar is ze dol op!
Ook in dit kwartaal kregen we te maken met sprongetjes maar deze waar niets vergeleken met de eerdere sprongen. We merkte zeker een verandering bij Noï. We zagen duidelijk dat ze aan het stoeien was met haar ontwikkeling. Dat ze van alles wilde, maar eigenlijk nog niets precies ging zoals ze had bedacht. Zodra de sprong dan uit beeld was, leken de nieuwe verbindingen in haar hoofdje af te zijn en lukt het haar zowaar ineens om iets nieuws te doen.
Inhoudsopgave
Eindelijk kon ze omrollen
Ze probeerde al weken om te rollen maar steeds lukte dit haar niet. Na zo’n fase dus wel. Ineens lag ze op haar buikje, en was ze dus zelf vanaf haar ruggetje om gedraaid. Het leuke was dat Riny op dat moment ook thuis was dus zo waren we samen getuigen van deze mijlpaal. Noï keek maar wat trots in de rondte toen wij als een stel klappende zeehonden tegenover haar stonden. Alle credits waren voor haar.
Wat ze ook ineens door had was brood eten. Tijdens ons avondeten had ik haar een keer op schoot en toen keek ze het eten van mijn vork. We hadden toen o.a. stokboord op tafel liggen dus ik gaf haar stukje van de zachte binnenkant. Fantastisch was dat! De volgende dag hebben we haar een eigen stukje brood gegeven rond de lunch en wonder boven wonder kreeg ze meer als de helft op. Rond deze periode veranderde ook haar slaap en eetschema dus ging haar ritme steeds meer op het onze lijken.
Verandering is dagindeling
Ze dronk in de morgen nog een fles, kreeg voor haar ochtendslaapje wat fruit, tussen de middag at ze brood met wat rauwkost en daarna een fles, einde van de middag nog wat melk en rond het avondeten at ze ook al een klein bordje mee. Na het badderen kreeg ze ook een fles en dan hop, naar bed. Het was zo gezellig om dit samen met haar te doen. Deze dagindeling ontstond hier toen Noï ongeveer 8 maanden oud was. Over haar schemaatje heb ik een apart artikel geschreven. Klik hier als je dat wilt lezen.
In dit kwartaal vierden wij ook onze eerste moeder- en vaderdag. Noï had samen met papa een lekker ontbijtje gemaakt en een lief boekje ingepakt. Samen met mama had ze voor papa een mooie tekening gemaakt en een tegeltje met ons gezin erop geschilderd, gegeven. We realiseerde ons op deze momenten even extra hoe rijk we zijn met onze dochter. Dat we vorige jaar rond deze tijd in verwachting waren van haar. Ons probeerde voor te stellen hoe het zou zijn als ouders. Nu inmiddels 3 kwart jaar verder is het geregeld de normaalste zaak van de wereld dat ze bij ons aan tafel zit. We beseffen ons maar als te goed dat dit mooie wonder niet van zelfsprekend bij ons is, en koesteren daarom elk moment met haar.
Nieuwe interesses
Naast haar bekende favoriete speelgoedjes, kwam daar steeds meer interesse in nieuwe dingen. Zo vond ze speelgoed met muziek en geluidjes helemaal het einde. Kon ze gieren van het lachen om een wegrollende bal, en leerde ze steeds beter omgaan met ingewikkelder speelgoed. Haar bijtring en speentje kende ze inmiddels wel. Steeds beter lukte het haar om zelf speeltje te pakken en weg te gooien. Of er naar toe tijgeren, ook dat kon ze vanaf ongeveer 8 maanden.
De eerste paar dagen dat ze dit kon kostte het haar vooral veel moeite. Na een aantal weken schoof ze al de hele kamer door. Zodra we even niet keken lag ze alweer achter ons. Naast dat ze zelf anders leerde spelen, vond ze het spelen met ons heel leuk. Papa gooit een balletje naar mama en als die bal dan per ongelijk bij Noï terecht kwam, gaf ze er een klap tegen. Proesten van het lachen was het dan. We konden nu echt verbinding met haar maken en haar spelenderwijs nog beter leren kennen. Ook weer een ontzettend leuke fase.
De 9 maanden grens
Inmiddels is Noï dus op 3 dagen na, 9 maanden oud. Ze eet rond het avondeten een volwaardige maaltijd mee met alles er op en aan. Ze kan zelf gaan staan en probeert dan ook nog de bank op de komen. Het tijgeren gaat steeds vaker over in kruipen. Steeds verzint ze weer nieuwe geluidjes of gezichtsuitdrukkingen om te maken. Ook haar eerste tandje is inmiddels in zicht en de slappe lach is tegenwoordig een allen daags begrip. Buiten dit al is Noï een ontzettende knuffel kont geworden. Als ze maar bij ons kan zijn, ons kan aanraken of ons hoort.
We zijn nu in een fase beland waarin het eigenlijk alleen maar genieten is. Uiteraard is haar verzorging heus wel eens vermoeiend of lastig, maar we lijken wel als gezin onze draai samen gevonden te hebben. We kennen haar inmiddels bijna als onze broekzak. Kunnen op de klok af aangeven wanneer ze naar bed moet. Weten precies wanneer ze toe is aan eten of juist aan spelen. Noï is een onwijs duidelijk en energiek kind. Geeft goed aan wat ze wil en wat vooral niet. Terwijl ik deze laatste alinea typ staat mijn gezicht in standje onwijs trots. Kan ik alleen maar glimlachen en heb ik kriebels in mijn buik. We zijn zo verliefd op ons meisje! En ook dit derde kwartaal als mama heb ik als heel bijzonder ervaren.