Als je het artikel ‘het begin van ons kinderwensproces‘ nog niet hebt gelezen raad ik je aan dat eerst te doen. In die tekst beschrijf ik de tijd vóór het daadwerkelijke moment waarop wij besloten er voor te gaan.
In november 2019 ben ik met de pil gestopt. Dit niet met als hoofddoel snel zwanger te worden maar wel om mijn lichaam de tijd te geven om van de pil af te komen. Ik had namelijk al langer het gevoel dat ik last van de pil had. Ik voelde me soms neerslachtig, down zelfs, en ik had ook een aantal vage lichamelijke klachten. Zoals hoofdpijn, duizeligheid, kortademig en een onzuivere huid. Hoog tijd om dat ding eens weg te mikken en te zien of dit de klachten zou verminderen.
Ik vond het erg spannend om met de pil te stoppen. Ongeveer 13 jaar slikte ik hem trouw en ineens moest ik hem ’s avonds bewust niet innemen. Ik was ooit begonnen met de pil vanwege heftige menstruatie dus ook dit was een dingetje. Zou het weer zo heftig zijn? Het hoeft niet zo te zijn maar wat als?? Maar ja, als je kinderen wilt zal je er ook mee moeten stoppen, dacht ik dan. Eens moest het moment zijn. De laatste ‘onttrekkingsbloeding’ kwam zoals verwacht een aantal dagen na de laatste inname en toen was het wachten. Ik had mezelf er op ingesteld dat het wel eventjes kon duren dus echt zorgen maakte ik me nog niet.
Gestopt met de pil en afwachten.
Begin november werden er 2 verstandskiezen getrokken. Ik was dus meer daar op gefocust dan dat ik met mijn cyclus bezig was. Eenmaal eind november hield ik het elke dag in de gaten. Voel ik al iets? Buikpijn, rugpijn, misselijk? Steeds dacht ik wel iets te voelen maar ik wilde mezelf er voor behoeden dat het een obsessie werd. Het kon nou eenmaal best even duren voor het weer op gang kwam. De maand november was om. Dat betekende dat december begonnen was en dat de kans er in zat dat ik deze maand het één en ander kon verwachten. Ik had inmiddels de nodige verbandmiddelen en toestanden in huis gehaald want ik wist nog van 13 jaar geleden dat ik het met 1 inlegkruisje niet zou redden.
En toen was het zover. Precies 30 dagen na het weggooien van de pil was ik ongesteld. Ondanks dat ik me niet lekker voelde was ik toch een potje blij. Mijn lichaam werkte nog! 7 dagen later was de feestweek weer over. De verbanden konden weer in de kast en ik ging het vervolg afwachten. Ondanks dat we toen niet bewust bezig waren met kinderen krijgen vond ik deze tijd wel lastig. Ik was zolang gewend om te voorkomen dat er een ongeplande zwangerschap zou ontstaan en ineens maakte het niet meer uit. We hadden van te voren besproken dat we mijn lichaam eerst de kans wilde geven de cyclus weer op orde te krijgen voordat we serieus de stap namen.
Controlfeak to the rescue.
Ondanks dat deze afspraak voor mij ook goed voelde wilde ik toch ovulatietesten in huis halen. ‘Gewoon’ om eens te zien wat mijn lichaam deed. Omdat er tussen de onttrekkingsbloeding en de eerste menstruatie 30 dagen zaten, ging ik er voor het gemak vanuit dat dat nu weer zo zou zijn. Dat betekende dat ik ongeveer rond dag 16 een positieve test kon vinden. Eenmaal dag 16 was daar geen spoortje van de bekennen. Ik heb het testen nog een aantal dagen volgehouden en ineens was daar dé piek. Weliswaar wat dagen later dan bij een enigszins gemiddelde cyclus maar hij was er. Omdat er meer dagen tussen zaten dan ik had verwacht ging er ik er niet echt vanuit dat mijn cyclus weer op orde was. We zaten inmiddels al op dag 19 en de eisprong moest dus ook nog komen.
Ik had met mezelf afgesproken dat ik het op zijn beloop moest laten maar dat vond ik toch een partijtje moeilijk. Telkens zocht ik informatie op en ik kon niet stoppen met er over lezen en bijhouden wat ik voelde. Toen was het dag 29 en kreeg ik buikpijn. Ik was strontchagerijnig en had overal last van waar je maar last van kan hebben. Ik stak het op mijn toch wat obsessieve gedrag en dacht er verder niet bij na. Maar op dag 30 kon de vlag weer uit. De 2e menstruatie was daar en ik was lichtelijk overrompeld. Tenslotte had ik mijn LH-piek vrij laat gemeten en toch was er binnen 30 dagen een nieuwe cyclus.
Ik was de kluts kwijt en snapte er niets van. Wat moet ik hier nou mee? Na wat toespraken van mijn wederhelft én mijzelf viel de beslissing, dit kan zo niet. Op deze manier kun je niet de stap nemen om serieus aan kinderen te beginnen. Mijn lichaam was pas net van de pil af en in mijn hoofd was het een rommeltje. Ik wilde wel graag de ovulatietesten doen omdat ik te nieuwsgierig was wat er nu zou gebeuren. Verder geen verwachtingen. Geen informatie lezen, gewoon afwachten.
De laatste periode.
De nieuwe ronde was weer begonnen, verbanden in de kast, ovulatietest bij de hand. Eenmaal dag 18, ja hoor weer positief. Hoe dan? Oke het kan, maar de 2e helft van de cyclus zou dan weer korter dan gemiddeld zijn en dat maakte de kans op een zwangerschap wel wat lastiger. Dit had ik tenslotte gelezen dus dan zal het wel. Na een paar dagen door testen zag ik het tweede lijntje minder duidelijk worden. De piek was geweest en nu maar weer afwachten. Zou het weer dag 30 zijn? Ergens hoopte ik er op want dat betekende dat het vrij normaal was en we dus in de buurt van dé beslissing kwamen.
Dag 29. Ik werd wakker en was wat misselijk. Ook mijn buik voelde anders en ik was lichtelijk aangebrand. Toch voelde het anders maar omdat ik nog maar zo kort van de pil af was wist ik ook niet goed wat ik qua klachten rondom de menstruatie kon verwachten. Ik had tijdens het bestellen van de ovulatietesten wat zwangerschapstesten mee besteld, dan hadden we ze maar in huis. Iets in mij zei, test maar. Dan kun je deze verwachting los laten en kun je rustig het doorzetten van de volgende menstruatie afwachten. De test was gedaan en ik ging mezelf klaar maken voor de werkdag. Zo eentje als alle andere.
Na een aantal minuutjes ging ik kijken, dan was ik er maar van af. Tot mijn enorme verbazing was daar het 2e streepje. Niet zo’n streepje als op de ovulatietest, maar een echt 2e streepje. Mijn hoofd zei: waaaaaaaaah je bent zwanger maar ik kon eigenlijk niets uitbrengen. Zwanger? Ik? Hoe dan? En nu? Ik had de test alleen gedaan maar ik had mezelf altijd voorgenomen deze samen af te wachten, dat leek me zo’n bijzonder moment. Behoorlijk gechoqueerd en in de war begon ik aan mij werkdag. Toen de dagen daarna de test maar op bleef lopen en er toch echt duidelijk op de clear blue test het woordje zwanger kwam te staan daalde dit feit in. Ik was zwanger.
Ondanks dat ik – gelukkig- heel snel zwanger ben geraakt kon ik wel merken dat ik met de pil was gestopt. Natuurlijk niet al na een week maar er leek wel iets veranderd in mijn lichaam. Alsof er een bepaald rust was, niet meer dat angstige gevoel. Hoe ik me ga voelen als ik langer van de pil af ben blijft nog even een vraag. Immers gieren de hormonen opnieuw door mijn lijf maar dit keer zijn ze meer dan gewenst!
Waar ik zoal informatie las omtrent het pilgebruik en de eventuele bijwerkingen:
https://www.anticonceptie.nl/product/anticonceptiepil/bijwerkingen/
https://www.kellycaresse.nl/leed-anticonceptiepil-heet/
https://www.thuisarts.nl/anticonceptiepil/ik-wil-pil-combinatiepil-gaan-gebruiken#welke-bijwerkingen-heeft-de-pil