Ik ben dus zo’n typje wat er onwijs lekker op gaat als ze kan ordenen, opruimen en organiseren. Tegelijkertijd ga ik dus weer helemaal niet lekker op rommel. Dat zeg maar de halve woonkamer een bende is. Dat sleutels en papiertjes rondslingeren op plaatsen waar ze niet horen. Nee, i don’t like that at all! Aan de kant met die rommel. Als kleine Eef deed ik dit al. Ik kon uren besteden aan het opruimen van mijn kamer. Om vervolgens weer wat lades open te trekken en opnieuw te beginnen. Dit ging dan echter ook gepaard met andere bezigheden. Zodra je namelijk lades opentrekt kom je altijd wel weer iets tegen waarvan je niet wist dat je het had.
Dat laatste is nu eigenlijk niet meer hoor. Ik weet vrijwel van alles dat we het hebben en waar het ligt. Zodra dat dus niet zo is, ontstaat er enige error. Tijdens onze klus- en verhuisperiode vond ik dit ook echt het lastigste. Als je namelijk in zo’n situatie zit, is gewoon alles een rommel. Niets ligt op de plek waar je het hebben wilt, om maar niet te spreken over de – in het begin – ontbrekende kastruimte. Dat resulteerde dus in dozen en kratjes vol met spullen. Toen dat eenmaal als eerste was opgeruimd, kon ik weer ademen.
Inhoudsopgave
Waarom ordenen zo bepalend is
Je zou misschien in eerste instantie denken ‘lekker boeiend dat het een rommeltje is.’ Als je dit dacht, snap ik uiteraard je gedachte. Alleen ik ben er inmiddels al wat jaren achter dat wanneer het een rommeltje is om je heen, je jezelf daaraan irriteert, het misschien wel voor frustratie en woede zorgt, je daardoor helemaal niet zo’n leuk persoon bent. Het opruimen en ordenen gaat zelfs zo ver dat, wanneer je je niet comfortabel voelt in je woning of leefruimte, je daar echt last van kunt hebben. Zo hebben wij ons huis een inrichting en uitstraling geprobeerd te geven waarvan wij dachten dat dit bij ons zou passen.
Inmiddels is dus onze woonkamer opnieuw ingericht en geverfd omdat het niet paste. We voelde ons niet oké in de vorige setting. De opstelling voorheen zorgde voor chaos. Het was sneller een rommeltje. De opbergruimte zorgde niet voor orde maar juist voor rommel, en ook de kleuren in huis paste niet. Eerder heb ik nooit geweten dat dit zo nauw komt. Dat het dus zoveel uitmaakt hoe je directe leefomgeving eruit ziet. Nu ons huis wel als ‘ons thuis’ voelt, voel ik me ook meer op mijn gemak thuis. Ik heb veel minder die opruim- en uitzoekdrang.
Kind in huis betekend nog meer rommel
Sowieso met een kindje in huis ben je de hele dag spullen aan het verslepen. Maar dat is prima nu. Het voelt niet als belasting. Juist omdat we overal een plekje voor hebben. Zodra Noï ‘s morgens uit bed komt, komt ook al het speelgoed tevoorschijn. Zodra ze weer in bedje ligt voor haar overdag-slaapjes schuif ik haar spulletjes wat aan de kant zodat ik niet 3x mijn nek hoef te breken. Wanneer ze dan in de avond weer gaat slapen, ruimen Riny en ik samen even het huis op. Als we daar met zijn tweeën een kwartiertje aan besteden is het gedaan. Ik ben namelijk in huis niet de enige die gek word van rond slingerend spul.
Wanneer ik bijvoorbeeld een dag heb dat ik niet in mijn hum ben. De reden daarvoor laten we daar, maar het gaat erom: ik kom niet gezellig uit bed. Ben bijvoorbeeld geïrriteerd en moe. Een rommelig huis is op zo’n moment echt dé factor waardoor ik over de kook kan gaan. Ik ken mezelf inmiddels aardig goed en ook op dit vlak weet ik nu, eventjes verstand op 0 en de boel ordenen. Ik veeg dan bijna letterlijk de irritatie factor van tafel en begin met een schone lei. Vroeger dacht ik altijd dat ik mezelf dan niet zo aan moest stellen en gewoon over de rommel heen moest stappen. Dat er geen erge rampscenario’s werkelijkheid werden als ik de boel niet aan kant had. Inmiddels weet ik dat die rampscenario’s niet tot uiting komen, maar ik wel nog verder over de kook raak. De conclusie daaruit is dat ik dan niet voor rede vatbaar ben, en ik ook geen zin heb om rustig naar jou te luisteren.
Bewust omgaan met jouw omgeving
Gek eigenlijk he, dat een beetje rommel zo’n trigger kan zijn. En tevens is dit ook eigenlijk niet gek denk ik. Wij mensen zijn gevoelswezens. Ontzettend gevoelig voor alles om ons heen. Dat maakt ons namelijk een mens en geen ander zoogdier. Uiteraard ervaart iedereen dit weer op zijn of haar manier. Waar de één over de kook gaat van een stapel was, reageert de ander pas net zo heftig als de gehele kledingkast + slaapkamer ontploft is.
Hoe je hier op reageert is dus heel erg verschillend. Ik denk alleen wel dat het belangrijk is dat je je hier bewust van bent. Dat je jezelf echt bewust bent van je omgeving en je gedrag. Dat je kunt analyseren waarom je getriggerd raakt. Wat er precies in jou situatie gebeurd waardoor je dat kookpunt bereikt. Zodra je dat namelijk weet, kun je hier op in spelen. Kun je veel bewuster met de situatie om gaan. Uiteindelijk reageer je dan ook op een volwassen manier en niet als een kind dat gaat stampvoeten. Die situaties moet je overlaten aan de kindjes him of herself. Het ziet er namelijk toch wel wat vreemd uit als je als volwassen persoon compleet de pan uit flipt omdat er rommel op tafel ligt.
Hoe ík opruim
Hoe ik precies ons opgeruimde huis realiseer ga ik niet in de details vertellen. Wel zal ik er iets over delen want daar ben je misschien wel benieuwd naar na deze verhelderende lap tekst. Ik hou van bakjes. In alle vormen en maten hebben wij ze. Je vind ze terug in de kledingkast, het badkamermeubel, het dressoir, de voorraadkast, in keukenkastjes en op zolder. Zodra er weer iets echt goed opgeruimd moet worden komen daar altijd bakjes, manden of dozen aan te pas. Zomaar iets los in een kastje gooien zit er hier niet in. Ik weet namelijk dat ik me daar de rest van de dag aan ga irriteren om het vervolgens in de avond als nog op te moeten ruimen. Kun je het beter gelijk doen toch?
Weg is weg
Naast deze bakjes obsessie, want zo kun je het onderhand wel noemen, vind ik slimme kastruimte ook fijn. Ik hou niet van loze ruimtes en onlogische indelingen. Zodra we een nieuwe kast of ruimte gaan inrichten ben ik hier net zo lang mee bezig totdat het naar mijn zin in. Inmiddels duurt dit geen uren meer, je word er door de jaren heen handig in zullen we maar zeggen. Naast deze tak van opruimen, hoort bij opruimen in onze beleving ook weggooien. Ik heb daar totaal geen moeite mee, tenzij het gaat over spulletjes waar ik echt veel waarde aan hecht. Je voelt hem misschien al aankomen, die spulletjes ruim ik dus ook gestructureerd op. Wat we niet meer nodig hebben gaat weg. Als het stuk is gaat het echt weg, anders geef ik het een tweede leven. Dat laatste is iets wat wij de laatste maanden steeds meer zijn gaan doen. Geeft ook een goed gevoel kan ik je nu zelf vertellen.
Al met al dus weer een heel artikel verder, is dit zo’n beetje mijn kijk op het opruimen, ordenen en organiseren-verhaal. Waar het bij de ene persoon in de genen zit, is het voor de ander niet vanzelfsprekend. Uiteraard moet je doen waar jij je goed bij voelt. Ik denk alleen dat het geen kwaad kan om je boelletje opgeruimd te houden. Zo hou je het overzicht, heb je alleen spullen waar je echt iets aan hebt, je kunt iets snel vinden én het zorgt voor een lading minder prikkels. Meer dan de moeite waard dus.
Veel succes met opruimen 😉 en bedankt dat je weer een artikel van mij hebt gelezen. X Eef.