Vermoedelijk spreek ik niet alleen voor mezelf als ik zeg dat ik mij afvroeg hoe ik seks zou ervaren na mijn bevalling. Er word vaak lacherig over gedaan, en niet alleen door de mannen. Opmerkingen als: ‘dat je een uitgelubberde doos hebt na zo’n prestatie.’ ‘Dat je niet meer zo strak bent dan voorheen of dat het nooit meer zo zal worden als dat het was.’ Dat laatste is overigens in mijn ogen deels wel waar. Omdat dit een onderwerp is wat mij ook erg bezig hield in mijn zwangerschap en daarna, vond ik het belangrijk om hier over te schrijven. Vandaar dit artikel over seks na de bevalling, in mijn ogen een onderwerp waar weinig aandacht voor is.
Ik schreef het net al, ‘het word nooit meer zo als het was.’ Klinkt heel dramatisch, is het voor mij dan weer niet, maar het is wel een dingetje. Ik heb wel ervaren dat ook dit stukje een plek moet krijgen. Dat het ook hoort bij het acceptatie proces. Zoals je misschien in mijn bevallingsverhaal hebt gelezen is Noï uiteindelijk in het ziekenhuis gehaald met de vacuümpomp. Zonder knip is deze manier van bevallen niet altijd mogelijk. Ook ik moest er dus aan geloven. Van de knip zelf voelde ik niets. Tijdens een wee is de omgeving voor de knip verdoofd dus voor ik er erg in had werd de vacuümpomp al geïnstalleerd.
Inhoudsopgave
Extra controles
Op zich was ik voor mijn bevalling niet bang voor het herstel daarna, of voor gedachtes over het hebben van seks. Dit veranderde echter wel na de bevalling. Tijdens mijn kraamtijd is de wond extra gecontroleerd. Helaas reageert mijn lichaam slecht op hechtingen en littekens en zo ook in dit geval. De eerste dagen leek het genezen vanzelf te gaan maar in de dagen daarna begon de plek toch te irriteren. Doordat ik toen extra controles kreeg van de verloskundige en ook de kraamzorg, kwam mijn kwetsbare zone letterlijk steeds vaker in beeld. Aan seks had ik geen behoefte. Mede door de rondvliegende hormonen, de borstvoeding, een pasgeboren baby en een jong gezin, was dit geen onderwerp van gesprek.
Nauwelijks had ik me eerder zorgen gemaakt over hoe dit ooit goed moest komen, maar in deze dagen dus even wel. Ik voelde me vaak ongemakkelijk door de pijn. De associatie die ik normaal had bij een erogene zone, was nu eventjes helemaal anders. Natuurlijk word seks je afgeraden in de eerste 6 weken, of in ieder geval zolang je vloeit. Die 6 weken heb ik dan ook wel echt nodig gehad. Nu 11 maanden later vind ik het nog steeds zo fascinerend om te merken dat het lichaam zich weer zo goed kan herpakken en herstellen.
Praten helpt bij acceptatie
Riny heeft gedurende mijn herstelperiode alles gezien. Vanaf het moment van de bevalling tot aan dat de wond hersteld was. Ik vond het belangrijk, en hij ook, om dit openlijk te bespreken. Ik schaamde mij hier tegen over hem absoluut niet voor. Hij had immers ons kind geboren zien worden uit mijn doos. Het meest bijzondere dat wij ooit samen meemaakten. Doordat hij van alles op de hoogte was hielp dit mij bij het accepteren. Achteraf gezien is dat nog best wel eens een strijd geweest. Juist door deze strijd was de behoefte aan seksueel contact er niet tot nauwelijks. We bleven hier wel over praten om zo de beste oplossing voor ons te vinden. Uiteindelijk komt die behoefte echt wel weer, zo ervaarden wij.
Over hoe en wat en wanneer precies ga ik niet schrijven in dit artikel. Dat is toch best wel een beetje privé. Wat ik wel nog wil toevoegen is, is dat het echt belangrijk is dat je dit serieus neemt. Dat je er niet zomaar van uit gaat dat je na de bevalling hersteld en je na 6 weken weer als jong hertje springend om je partner danst. Voor vele is de realiteit anders. Neem dat serieus en uit je gevoel. Juist met je partner, maar als je dat lastig vind probeer dan wel een vriendin of een andere naaste in vertrouwen te nemen. Het is absoluut niet gek dat je na je bevalling niet direct aan seks denkt of je jezelf zelfs wel afvraagt of dit nog goed komt.
Volledig hersteld
Na een maand of 2 was ik lichamelijk zo goed als hersteld. Ik was uiteraard nog niet de oude maar de ergste schade was zo goed als verbeterd. Mentaal is dit een ander verhaal geweest, iets met hormonen, maar van mijn onderkant had ik dus nauwelijks meer last. De knip was dicht en rustig. De hechtingen opgelost en ook kon ik van pijn niet meer spreken. Wel vond ik het litteken nog best gevoelig. Zodra er een naadje van mijn ondergoed of kleding tegen het littekens drukte moest ik even gaan verzitten. Ook dit werd uiteindelijk beter en op de dag van vandaag heb ik echt nauwelijks meer last. Wanneer ik menstrueer of de verkeerde kleding aan heb kan het zo zijn dat ik nog wel herinnerd word aan het litteken.
Ik voelde na deze tijd wel de drang om seksueel actief te worden. Niet dat ik stond te klotsen van opwinding maar mede voor de acceptatie leek me dit goed. Ondertussen was ik ook best benieuwd hoe ik het zou ervaren. Of het anders zou voelen dan voor de bevalling of dat het misschien wel zeer zou doen. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat we niet allebei een beetje gespannen waren. Ik denk dat dit vrij normaal is aangezien je een tijdje daarvoor een heel kind uit je lichaam hebt gewerkt. Ook doordat we hier samen goed over spraken werd de stap makkelijker. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het mij alles meeviel. Ik voelde zelfs het litteken niet eens. Een hele opluchting nu deze eerste drempel genomen was.
Neem de tijd
Nu we dus 11 maanden verder zijn en ik vol verwondering aan mijn herstel terug denk, ben ik blij dat ik dit artikel zo kan schrijven. Het is echt waar dat je herstel tijd kost en dat je lief voor jezelf moet zijn. Praten, tijd, liefde en aandacht zijn in deze situatie meer dan belangrijk. Gun jezelf de tijd om aan je nieuwe lichaam te wennen. Om je bevalling te verwerken en deze een plekje te geven. En probeer ook echt dat gesprek met je partner aan te gaan. Mocht deze eerder dan jij de behoefte weer voelen om seksuele handelingen uit te voeren, dan kan deze persoon in kwestie zichzelf ook vast wel even helpen. Fijne seks beleef je immers samen, wanneer jullie daar allebei klaar voor zijn!