Woensdag 12 januari 2022. Een beetje gespannen stapten we op de fiets. Minder gespannen als voor de 20 weken echo van Noï, maar toch. Het kon voor ons gevoel toch weer eventjes alle kanten op. Eenmaal op de echo bank waren sommige metingen zo gedaan. Helaas lag het kindje er niet zo gunstig voor waardoor de echoscopist steeds flink moest zoeken. Hier werd ik wel wat onzeker van maar zonder tegendeel bleef ik vast houden aan het goede. De darmpjes kwamen al vrij vlot in beeld en niet omdat daar niets aan te zien was. Ze werden uiteindelijk bestempeld als ‘echodense darmen.’ Nog nooit van gehoord, tot toen. Het hoefde niets te betekenen maar zou wel even overlegt moeten worden.
Uiteindelijk was mede door de ligging van het kindje nog meer niet duidelijk op beeld te krijgen. Bij de nieren bleef het wat rommelen en ook de aorta stroming was niet duidelijk te zien. Uiteindelijk na 5 kwartier echo kregen we het advies voor een doorverwijzing. Weer werd benadrukt dat dit niet iets ergs hoefde te zijn, maar ons gevoel was toch iets minder zeker nu. Eenmaal thuis landen het nieuws nog niet echt. Ik had zo gehoopt op een ‘prachtig kindje en geen bijzonderheden’ maar dat konden we gewoon (nog) niet zeggen.
Later die dag
Hierdoor voelde de onthulling van het geslacht ook dubbel. Erg blij waren we met deze bevestiging maar de andere kant overschaduwde. Later op de middag belde onze andere verloskundige op om onze stemming te pijlen. Ook checkte ze of we verder wilden met deze bevindingen en uiteindelijk schreef ze een verwijzing uit. Het wachten op het belletje voor die afspraak leek eindeloos te duren. Ik had dat vervolg onderzoek liever de dag daarvoor gehad dan een dag later. Mijn gevoel zei nog steeds dat ik in verwachting was van een gezond kindje en ik wilde zó graag dat dit medisch bevestigd werd.
Uiteindelijk werden we een dag later al gebeld. ‘Mevrouw, we hebben morgen plek voor u.’ ‘Yes’ dacht ik, let’s go! Noï brachten we op de opvang, opa zou die taak daarna op zich nemen. De reis naar het ziekenhuis toe verliep voorspoedig. Een kleine lading zenuwen hing in de lucht maar we geloofden nog steeds in een goed afloop. Eenmaal in het ziekenhuis verliep het anders. De afspraak voor ons liep ontzettend uit – wat voor deze mensen waarschijnlijk veel erger was dan voor ons – maar toch raakte mijn geduld wat op. De afspraak stond rond lunch tijd gepland en het eerdere broodje van die ochtend was toen wel verteerd. Na wat ijsberen en een bekertje water verder waren wij eindelijk aan de beurt.
De arts in opleiding hielp ons erg kundig. Na haar korte intake begon de echo en werd ons kindje uitgebreid bekeken. Later kwam haar supervisor ook binnen. Twee paar ogen zien nog meer en al snel merkten we aan de stemming dat er niets aan de hand was met onze kleine. De nieren zijn langs alle kanten gecheckt. De darmen waren prachtig en ook de rest van het kindje zag er super goed uit. Er was geen enkele reden om nu aan te nemen dat er iets niet goed zou zijn.
Waarom echodense darmen
Terugkomend op het labeltje ‘echodense darmen,’ ook deze waren niet meer te zien. Wat de vermoedelijke oorzaak daar voor is, is dat ik een slank postuur heb. Dit kan ervoor zorgen dat de geluidsgolven via mijn wervelkolom terugkaatsen op het kindje wat mogelijk schaduw/verkleuring/oplichting kan veroorzaken. (Correct me if I’m wrong, graag even in een privéberichtje dan) Daarnaast is er niet altijd een duidelijke reden. Diverse andere mogelijkheden waren uitgesloten dus al die zaken bij elkaar opgeteld zorgden er voor dat er geen vervolgonderzoek nodig is.
Voor ons liep het in dit geval dus super goed af. Een hele geruststelling als je voorgevoel bevestigd word en je met een mooie echo foto weer naar buiten mag. Wat ik tot slot nog wil zeggen tegen ieder die na een 20 weken echo doorgestuurd word; vertrouw op je gevoel, laat je voorlichten door kundige mensen, vertrouw vooral niet op je vriend Google en zoek al helemaal niet eindeloos tot je denkt een antwoord te hebben. Uiteindelijk weten de specialisten in het ziekenhuis het altijd beter en alleen zij zullen je een helder antwoord kunnen geven! Ik heb bewust nauwelijks op internet gelezen en dit zorgde ervoor dat ik beter naar mijn eigen gevoel bleef luisteren en mezelf niet gek liet maken door wat er allemaal mogelijk was. Het is al spannend genoeg dus wees een beetje mild voor jezelf.
Uiteindelijk dus een hoop ophef voor niets, maar uiteraard liever een dubbele check dan achteraf een ‘hadden we nou maar…’ Als het om dit soort situaties gaat wil je vooral veel en graag duidelijkheid en die hebben wij gelukkig in positieve zin gekregen. Ook zijn wij ons er van bewust dat een echo zoals deze ook geen 100% garanties geeft. Je weet pas hoe je kindje eraan toe is op het moment dat het in je armen ligt, en zelfs dan heb je nooit voor de volle 100 procent de zekerheid. Wel is dit voor nu het hoogst haalbare en daar ben ik echt meer dan mega dankbaar voor.
Meer artikelen in deze categorie vind je onder de kopjes ‘bevalling‘ en ‘zwangerschap.’