‘Wanneer begin je? Hoe zie je dat ze klaar was voor zindelijkheidstraining? Vanaf welke leeftijd kun je het beste starten? Gebruik je een methode of doe je wat je denkt dat goed is? Wanneer vonden jullie het tijd?’ Allemaal vragen die ik in mijn dm geschoven kreeg in de afgelopen weken, maar die ik mezelf ook afvroeg. Hoe pak je dit in hemelsnaam aan? In onze omgeving hebben we niet veel referentiekader dus heb ik vooral google afgespeurd. Ik had oprecht geen idee waar te beginnen en mede door het slopende slaaptekort en de intense ontwikkelingsfase van Noï had ik weinig ruimte om hier goed en realistisch over na te denken. Richting het einde van 2022 hakten we de knoop door; in de kerstvakantie gaan we van start. Maar…. hoe en wat met zo’n zindelijkheidstraining.
Allereerst zal ik even wat achtergrondinfo geven. Toen Noï ruim een jaar was kocht ik een potje en een wc-verkleiner. Niet met de intentie die ook direct te gebruiken maar wel om haar alvast te laten zien wat het is. Zo kon ze toch een beetje wennen. Toen deze twee items net in huis waren vond Noï het maar wat interessant. Ze zat er vaak op en ook haar poppen en knuffels moesten er aan geloven. Verder dan dat kwamen we alleen nog niet.
Inhoudsopgave
Zomer 2022
Toen werd het zomer. Het idee was van te voren om haar lekker zonder luier rond te laten banjeren en het potje achter haar aan te slepen. De uitvoering zag er alleen iets anders uit. We leefden namelijk met een pasgeboren baby, korte nachten, een flinke dosis hormonen en mega hoge temperaturen waardoor we de dagen vooral binnen versleten. Eenmaal de zomer en de vakantie voorbij, en ik wat opgeknapt, kwam het er ook niet meer van. Mede doordat we gewoon niet goed wisten hoe te beginnen bleef het zindelijk worden maar vaag.
De dreumes werd een peuter
Oktober 2022. Noï verjaarde en werd twee. Samen met wat cadeautjes kreeg ze ook ineens een mega taalontwikkeling voor haar plaat. Dat resulteerde erin dat ze steeds vaker aangaf zodra ze gepoept had en ook werd het luier aandoen steeds vaker een ramp. Niet stil willen liggen, gillen of de luier net voor ons neus wegtrekken… het schoot niet op! Bij ons viel het kwartje toen en we besloten serieus na te denken over zindelijkheidstraining.
Afkeer
Na wat gebrainstorm besloten we om Noï aan het einde van de dag, zodra Riny van zijn werk thuis kwam, haar luier uit te doen. Waar we haar dan doorgaans zouden verschonen lieten we dus de luier achterwege. De eerste keren ging dit goed, mede omdat ze niet plaste en in haar blootje rond lopen geen probleem vond. Toen er wat dagen verstreken waren hadden we een voltreffer op het potje in de badkamer, maar in combinatie met die voltreffer bouwde er bij Noï ook een spanningsniveau op omtrent het plassen. Ze vond het maar gek, wilde het niet laten lopen en had een enorme afkeer voor het potje gekregen. De luier ging weer aan en onze pogingen werden gestaakt. Dit voelde niet goed en het leek ons ook niet helemaal de juiste aanpak.
Extra troeven
Eenmaal November hakten we dus die knoop door. We zouden in de kerstvakantie starten met zindelijkheidstraining. Maar hoe? Noï haar afkeer van het potje maakte de stap niet veel makkelijker. Ik las online veel over ‘niet dwingen’ ‘niet pushen’ of ‘het kind de ruimte geven,’ waar ik natuurlijk allemaal erg in kon komen. Alleen, iets in mij zei dat we er met een beetje meer tijd en het op zijn beloop laten niet zouden komen. Het was absoluut geen probleem dat ze nog niet zindelijk was, ze was pas net twee, maar we kende haar en hadden het vermoeden dat ze een extra zetje nodig had.
Al eerder in mijn zoektocht had ik gelezen over de zindelijkheidsbox. Omdat we nog altijd niet echt een idee hadden hoe te beginnen, en omdat Noï dus die angst had ontwikkelt, leek het ons een goed idee om duidelijkheid te creëren. Zowel voor haar als voor ons. Via Vinted (ja, daar heb je haar weer met dat gevinted) vond ik een zo goed als nieuwe box. Ik bestudeerde hem en besloot dat we die als rode draad zouden gebruiken. Niet helemaal zoals beschreven maar de structuur van het stickers plakken en belonen na een volle kaart trok mij wel.
Voorbereidingen check
Doordat we besloten hadden gebruik te maken van het beloningsysteem kozen we er voor om rond de feestdagen geen cadeautjes te kopen voor Noï. Ze had hier toch nog geen idee van en als ze die hysterie ook over zich heen zou krijgen was het einde gauw zoek. Ik verzamelde wat leuke dingen via o.a. Vinted bij elkaar zodat het nog enigszins verantwoord zou zijn. Tussen de cadeautjes zaten bijvoorbeeld boekjes over leren plassen op het potje, maar ook houten speelgoedjes voor in en rond haar keukentje die ik anders ook voor haar zou kopen.
Let’s go
Gewapend met stickervellen en cadeautjes gingen we vol goede moed aan de slag. Op 1 Januari (zo kwam het nou eenmaal uit) startte de training. We hadden Noï bewust pas een dag van te voren vertelt wat er ging gebeuren. Ze leek er toen oké mee voor zover ze het begreep. Toen ze in de ochtend uit bed kwam hebben we haar aangekleed zoals anders maar deze keer met onderbroekje aan. Ze vond het een beetje gek en wij zelf vonden het met broek erover ook niet heel handig. Eenmaal beneden was die broek dus gauw uit. Ze liep lekker rond en leek het allemaal we best te vinden. We gaven haar wat extra drinken zodat het eerste plas-moment gauw zou volgen.
Toen dat moment eenmaal daar was begon de paniek. Ze voelde van alles, wist niet wat te doen en onze ouder-harten hadden het moeilijk. ‘Doen we hier we goed aan?’ Mijn advies op zo’n moment: doorzetten dan! Toen ze eenmaal een aantal geluksmomentjes had, ook al ging daar paniek aan vooraf, werd ze luid onthaald door ons applaus en kwam het stickervelletje al dansend haar kant op.
De stickerkaart waar we mee begonnen had plek voor drie stickers dus deze was na een halve ochtend al vol. Ze kreeg als beloning een cadeautje en leek al gauw de lol daar van in te zien. Vol goede moed gingen we verder en naar mate de dag voorbij schoof stapelden de geluksmomenten zich op. We waren zo trots op ons meisje!
Het vervolg
Dag twee begon precies zoals de dag daarvoor. Paniek, draaien, geen houding weten te geven… we vonden het rot om haar zo te zien. Door de geluksmomenten van de dag daarvoor waren we vastberaden door te zetten. Zodra ze namelijk eenmaal de boel liet lopen was ze opgelucht en zó trots. Na het sticker plakken leek ze de spanning gauw vergeten. Dag drie startte al minder gespannen. Ze was ondertussen vertrouwt met het stickersysteem en ging als een raket. Op een paar kleine ongelukjes na bleef ze droog. De stickerkaarten werden iets uitgebreider zodat we niet elke twee uur cadeautjes moesten geven. Het bleef feest bij ieder gelukje maar het moest natuurlijk wel een beetje binnen de perken blijven.
De drie R’en
Rust, regelmaat en reinheid. De drie R’en zijn hier altijd al de rode draad in onze opvoeding geweest maar toch zeker tijdens ontwikkelingsfases zoals deze. Vanuit de box werd geadviseerd om de opvang af te zeggen en ook bezoekjes te minimaliseren. Een aantal van jullie gaven via Instagram aan dit niet perse gedaan te hebben en dat het ook lukte. Wij kozen er wel voor. Noï is nou eenmaal een kindje wat gedijt bij structuur en volledige aandacht, klinkt niet heel erg onbekend ook. De opvang zegden we af, de bezoekjes brachten we terug naar nihil. Zeker door haar spanning van de eerste dagen had ze er niets aan om gezellig te moeten zijn bij visite of meegesleept te worden naar de winkel. Op dag vijf maakte ik met haar een uitstapje naar de bakker. Ze was al twee dagen helemaal droog dus ook tijdens het uitstapje hielt ze het goed vol. Bij thuiskomst gaf ze het zelf aan en ja hoor, weer een sticker verdient!
Bang voor poeppies
Het plassen ging dus mega goed. De grote boodschap ook de eerste dagen totdat ze een klein ongelukje had én ze zichzelf bewuster werd van deze manier van ontlasten. Opnieuw spanning en een hoog geblèr. Wij bleven rustig, prijsden haar de hemel in als het wel lukte en zette vooral door. ‘Dit is een fase, dit is een fase,’ was hier de mantra. We waren er al op berekend dus lieten het voor wat het was. Ze hield het gelukkig niet op waardoor het geen probleem was om uiteindelijk toch naar de wc te gaan. Nu ik dit artikel schrijf, zo’n 1,5 week na starten, gaat het al een stuk beter. Ze vind het nog altijd gek maar is wel minder in paniek. We zwaaien heel enthousiast haar keutel uit en bedanken hem vriendelijk voor de gedane diensten. Zolang wij er geen ding van maken zal zij het ook steeds normaler gaan vinden.
Zindelijk tijdens slaapjes
Nu het eerste hoofdstuk zo mega goed verlopen was werd het tijd om over het volgende na te denken. Hoe pak je dat aan, dat zindelijk worden tijdens slaapjes? Van te voren had ik geen idee, maar eenmaal in de trainingsweek werd me al veel duidelijk. Doordat Noï nu voelde wanneer ze moest plassen lukte het haar steeds beter om het op te houden. Aan het einde van de trainingsweek kwam ze al een aantal keer droog uit bed na haar middagslaapje. In de ochtend laten we haar standaard op het potje zitten, ook al is haar luier nat. Vaak plast ze nog en op deze manier willen we haar leren dat ze gelijk na het slapen gaat en kan plassen.
Voor nu hebben we maar besloten het op zijn beloop te laten. We hebben zo’n vermoeden dat de rest gewoon gaat volgen. Wanneer ze zelf vraagt of haar luier uit mag blijven doen we dat. We komen er gauw genoeg achter wat dat voor consequenties heeft.
Conclusie
Tot slot mijn conclusie na deze intense dagen. Na een dag of zes konden we met zekerheid zeggen dat ze zindelijk was. We zijn achteraf zo blij dat we ons gevoel én vooral Noï hebben gevolgd. Ik denk dat met ons vele ouders in de valkuil van de onwetendheid stappen. Een kindje is niet gauw te jong om zindelijk te worden. Ze kunnen veel meer dan wij denken alleen, ze moeten iets heel nieuws leren waar wij ze bij moeten helpen. Daardoor verdient je kleine alle ruimte en steun in dit proces en dan geloof ik er oprecht in dat het haalbaar is. Uiteraard is niet ieder kindje hetzelfde en doet iedere ouder het op zijn of haar eigen manier. Als laatste wil ik dan ook nog zeggen; zoek naar de manier die voor jullie werkt. Vraag om hulp, observeer je kind en laat je vooral niet van de wijs brengen door ongevraagde adviezen of mensen die het idee wekken er verstand van te hebben. Er is niet één manier om dit doel te behalen, het is alleen de kunst om jullie manier te vinden.
Mocht je nog vragen hebben of willen sparren; let me know! Ik sta open voor gesprek en help graag als het kan. Bedankt voor het lezen en ook voor jullie heel veel succes met de zindelijkheidstraining. Het kind is namelijk niet de enige die iets nieuws moet leren!