Misschien heb je mijn artikelen over onze kinderwens of aanloop naar deze zwangerschap toe al gelezen. Anders kun je hier klikken voor het artikel over onze kinderwens en hoe die uiteindelijk over ging in een zwangerschap of hier voor het artikel over de tijd daar naar toe. In dit artikel vertel ik je over mijn ervaringen tijdens ik trimester 1. Van alles kwam er op ons pad en overviel mij van keer tot keer. Je leest het allemaal hieronder. Veel leesplezier!
En toen was ik zwanger. Ik kon alleen maar snikken en OMG OMG OMG uitkramen. Het was een gewone woensdag zoals vele anderen dus ik moest mezelf toch echt oplappen en aan de dag beginnen. Met behoorlijk gemengde gevoelens ging ik die dag naar mijn werk. Ik had besloten dat ik mijn lieve wederhelft, die nog van niets wist, het niet over de app ging vertellen. Ik wist zelf met de situatie niet zo´n raad en wilde het graag bij thuis komst checken en bekijken waar hij bij was. De dag duurde eindeloos. Uurtje voor uurtje ging voorbij.
En toen was het 17:00 uur. Ik heb snel mijn spullen bij elkaar gegrepen en ben naar huis gecrost. Eenmaal thuis heb ik de test van die ochtend erbij gepakt en bij Riny onder zijn neus geschoven. De test was niet heel donker maar duidelijk genoeg om te zien wat de uitkomst was. Ook Riny was wat gechoqueerd. We besloten toch dat ik een tweede test moest doen, en deze keer wachtte we samen op de uitslag. Dat wachten duurde niet heel lang , al snel kwam het tweede streepje op de proppen. Wat ik zo gek vond aan dit moment was dat ik het mezelf al zeker 30x in mijn hoofd had voorgesteld. Wij samen wachtend op de test om bij een positief resultaat dansend door te kamer te zwieren. Maar in tegendeel. In shock waren we, anders kan ik het niet omschrijven.
Tijd voor de Clearblue test.
We besloten dat ik elke ochtend een testje zou doen en na een week de Clearblue test erbij zou halen. Zo gezegd zo gedaan. De testen bleven oplopen en na een week stond het woordje ´zwanger´ op het schermpje van de Clearblue test. Op dat moment kwam toch wel wat ontlading. We verwachten ons eerste kindje en nu was het tijd voor actie. Want wat moet je gaan doen als je weet dat je zwanger bent? Eerst maar eens beginnen met een afspraak bij de verloskundige. Een weekje na de eerste test heb ik mezelf ingeschreven en al gauw werd ik gebeld voor een afspraak. Het duurde toen nog ongeveer 3,5 week tot aan die afspraak.
De eerste kwaaltjes.
Ondertussen begonnen de eerste kwaaltjes op te spelen. Ik had nauwelijks eetlust, en als ik dan iets ging eten vond ik het vies. Ook een vervelend kwaaltje wat vrijwel het hele trimester duurde was dat mijn darmen ontzettend geprikkeld waren. Ik had snel buikpijn, kon met moeite naar de wc en had al snel een heel bol buikje. Dit kon natuurlijk nog lang niet van de baby zijn, maar zorgde er wel voor dat de meeste broeken die ik had me niet meer lekker zaten.
Naast deze kwaaltjes was ik ook erg gespannen. Het feit en het geluk dat ik zwanger kon raken begon langzaam in te dalen en zorgde voor wat euforie. Maar we wisten nog niets. Zat het kleintje wel op de goede plek? Zag mijn baarmoeder er goed uit? Het kleintje dat er zat, was dat wel in goede conditie? Opnieuw dus weer spanning wat tevens mijn geprikkelde darmen niet ten goede kwam. Door deze gevoelens hadden we niemand in onze omgeving ingelicht. Dat vond ik erg lastig want, ik ben een open boek maar tegelijkertijd vond ik het zo moeilijk om geluk te ervaren en dit te moeten delen. We wilden dit graag samen doen.
De dag van de echo.
Op 2 maart 2020 stond de eerste echo gepland. Dit was rond week 8. Samen stapten we op de fiets richting de verloskundige. Bij binnenkomst kon ik gelijk op de bank gaan liggen want ook zij had wel in de gaten dat we een lading spanning bij ons droegen. Gel op mijn buik, echoapparaat aan en go. En daar was het. Ons kleine knipperlichtje. Wat een gekke en bijzondere gewaarwording was dat. In míjn buik nog wel! Ons kleine baby’tje lag erg ver verstopt dus een heel duidelijk beeld kregen we niet. Wel kon de verloskundige uit dit beeld op maken dat het er voor nu prima uitzag en we vooral onszelf niet teveel zorgen moesten maken.
Opgelucht fietsten we naar huis. We hadden besloten dat als deze echo goed was, we het aan onze ouders zouden vertellen. Het nieuws nu nog 4 weken geheim houden zou een opgave worden en we wilden zo graag delen wat er aan de hand was. De reacties waren heel warm en liefdevol. Dit kleintje was zo welkom! Ondanks de super lieve reacties en het goede echobeeld kon ik niet ontspannen. De kwalen namen toe en ik voelde me door de vermoeidheid, lichte misselijkheid en verminderde eetlust niet optimaal. Ook was daar de Corona-crisis die flink roet in het eten gooide. Ik had me er zo op verheugd om onze andere geliefden en vrienden het mooie nieuws face-to-face te vertellen.
De weken die daar op volgde kropen opnieuw voorbij. De termijnecho stond gepland en het enigste wat ik kon was aan die datum denken. Op 25 maart 2020 was het zover. Door de Corona situatie mocht Riny helaas niet mee. Wel is hij mee gegaan tot in de wachtkamer. Dit vonden we allebei een fijn idee, zowel bij goed als slecht nieuws. De verloskundige nam uitgebreid de tijd om ons kindje te onderzoeken. Dit was echter nog niet simpel want het kleintje was ontzettend bewegelijk. Salto’s, springen en koprollen kregen we te zien. Ik was helemaal verbijsterd dat dit in mijn buik gebeurd, en ik voelde het niet eens. Omdat Riny niet bij de echo kon zijn heeft de verloskundige extra veel beelden vastgelegd zodat we deze thuis terug konden kijken. Wat waren die prachtig om te zien.
De echo zat er op en met een reeds nieuwe afspraken op zak vertrokken we naar huis. Wat er toen gebeurde, ik weet het niet, maar ik was opslag verliefd. Ik ging met een glimlach van oor tot oor de deur uit en die is er pas toen ik moest gaan slapen weer afgegaan. Deze echobeelden deden mij zo goed, ik was de spanning van de voorgaande weken helemaal kwijt.
Het avontuur kon nu echt beginnen. Het nieuws kon de wereld in. Wij zouden ouders worden van toen al het mooiste kindje van de wereld!
Leuk dat je mijn ervaringen tijdens trimester 1 hebt gelezen. Mocht je het leuk vinden dan lees je hier hoe ik trimester 2 heb ervaren.